رومن گاری در روز دوم دسامبر 1980 گلوله‌ای در دهانش خالی کرد و به زندگی خودش پایان داد. او چند ماه پیش از مرگ، در هفتم فوریه، گفت‌وگویی تصویری با شبکة رادیو-کانادا داشت و در آن‌جا گفته بود که «فکر نمی‌کنم دیگر آن‌قدری از عمرم مانده باشد که بتوانم خودزندگی‌نامة دیگری بنویسم.». گذار روزگار متن پیاده‌شدة همین مصاحبة گاری است که در سال 2014 به مناسبت صدمین سال تولد او منتشر شد. در متن کتاب خبری از پرسش‌های طولانی نیست و می‌توان آن را به قول روژه گرونیه، ویراستار متن، واپسین فصل از خودزندگی‌نامة گاری دانست.
گذار روزگار متن کوتاهی است که در چهار فصل تنظیم شده. گاری در هر فصل مقطعی از زندگی پرماجرایش را روایت می‌کند: دوران کودکی پررنج، جوانی و بلندپروازی‌هایش، حضور مؤثر در جنگ و همراهی با ژنرال دوگل، شهرت به‌دست‌آمده از نویسندگی، درگذشت مادرش که بیش از هر کسی دوستش داشت، کار سخنگویی فرانسه در سازمان ملل، فعالیت در هالیوود، ازدواج با جین سیبرگ (هنرپیشه فیلم از نفس افتاده) و…
